teja van hoften
12 juli 2010 - 24 september 2010
Wandelschoenen lijken onlosmakelijk met teja van hoften verbonden. Ze wandelt graag en tijdens haar tochten zoomt ze het liefst in op details; een larf die zich een weg vreet door een blad, de gele bloemhoofden van het boerenwormkruid, de sponsachtige materie van een schedel.
Door persoonlijke ziekenhuis ervaringen raakte ze geboeid door de binnenkant van het menselijk lichaam en de processen die zich daarin afspelen. Ze ziet sterke overeenkomsten tussen beide werelden en dat versterkt haar gevoel van samen te vallen met die natuur, onderdeel te zijn van het grote geheel.
Met materialen als klei, brons, porselein, textiel, maar ook met etsen, boekjes en fotografie bouwt ze aan haar oeuvre. Een oeuvre waarin de vormenrijkdom van de natuur gevierd wordt en met veel toewijding, concentratie en fantasie vertaald naar uiterst tactiele beelden. Ze is een onderzoekende kunstenaar. Een tentoonstelling van teja van hoften oogt als een verzameling die door de onderlinge samenhang een familie lijkt en sterk associatief werkt. Micro en macro zijn inwisselbaar, het intieme wordt universeel.